Het Derde Koninkrijk – Deel II

Leestijd: 9 minuten

De duisternis waarin Andy achterbleef deed de zwarte pakken van de mannen spontaan verbleken en in de stilte die volgde op de dichtslaande deur, leken zijn gedachten de ruimte te verlichten. Toen sneed een stem door de stilte als een slagersmes door een mals stuk vlees.

“Nogmaals gegroet meneer Hoover! Ik hoop dat de tocht hier naartoe niet al te ongemakkelijk was.”

Plotseling baadde de kamer in een warm, glooiend licht. Het duurde een paar seconden voordat zijn ogen zich hadden aangepast, maar wat hij toen zag overtrof al zijn verwachtingen want hij bevond zich midden in een levensgrote, ronde bibliotheek. Het zachte voorwerp waarop hij was geplaatst bleek een ronde Chesterfield-bank te zijn, geplaatst in een verzonken, ronde kuil in het midden van de ruimte. Hij keek recht naar de begane grond van de bibliotheek die op ooghoogte was en vervolgens omhoog naar de rijen en rijen boeken die hem aan alle kanten van vloer tot aan het platfond omringden. Maar de grootste verrassing was het planetarium recht boven hem, wat ons sterrenstelsel uitbeeldde met de zon in het midden en de planeten die er allemaal in hun elliptische banen omheen draaiden. Met wijd opengesperde ogen en mond keek Andy omhoog en de koning, die van achter hem tevoorschijn kwam, kon een brede grijns niet onderdrukken bij het zien van de verbazing die van Andy’s gezicht droop als een motregen.

“Ik ben blij dat u geniet van mijn nederige studeerkamer,” riep de koning vrolijk uit. “En vergeef me dat ik mezelf nog niet goed heb voorgesteld, maar ik sta bekend als koning Manipura. Brandy?” Terwijl hij naar een verborgen bar liep die eruitzag als boeken, maar in werkelijkheid een kleine deur bleek te zijn.

“Eh, graag?” onwetend wat hij diende te antwoorden vanwege compleet gebrek aan begrip over wat er eigenlijk gebeurde, maar de gelegenheid graag aangrijpend om zijn wervelwind aan gevoelens enigszins te verdoven. De koning schonk twee cognacglazen in, liep naar Andy toe, bood hem er een aan en ging naast hem zitten op de koninklijke ronde bank.

“Cheers!” en meteen nam hij een grote slok van de honingkleurige drank. “En laten we nu converseren want het is eeuwen geleden dat ik iemand over mijn mooie koningin Svadhisthana heb gehoord. Dansen, hmmm?” Ondeugend knipoogde hij naar Andy terwijl hij dat laatste woord zei, waarop het tomatenrode gezicht onmiddellijk weer tevoorschijn kwam, waarop de koning wederom hard in de lach schoot.

“Maar legt u alstublieft eens uit hoe u bij haar terecht bent gekomen meneer Hoover. Dat is toch nauwelijks een plek waar men zomaar tegenaan blundert.”

Andy vertelde hem alles vanaf het begin, van zijn zinloze IT-baan, het advies van Phil om de vakantiefolder te lezen, de reis naar Nepal, het verlies van Talu, meegenomen worden naar het koninkrijk van koning Muladhara, wakker worden naast de koningin en vervolgens in het bed van de koning.

“Ah,” riep de koning opgewekt uit, “dus u bent ook bij die schurk Muladhara geweest, hè?” Hij glimlachte vriendelijk terwijl zijn blik even in het niets staarde.

“Hoe dan ook, nu we duidelijkheid hebben over het ‘hoe’, is er nog één antwoord dat u me schuldig bent betreffende het ‘waarom’. Waarom bent u op deze reis gegaan die u naar deze rijken heeft geleid?”

“Nou, de flyer beloofde mijn leven betekenis te geven.”

“Pardon?”

“De flyer beloofde mijn leven betekenis te geven.”

“Ja, ja, ik heb u de eerste keer al gehoord. Maar wat heeft dat te betekenen?”

Een diepe zucht ontsnapte uit Andy’s mond.

“Nou, ik was op een punt gekomen dat het leven voor mij betekenisloos leek, dat ik geen doel meer had om voor te leven. Niets leek meer zinvol en ik was nota bene blij om gesprekken te voeren met een ogenschijnlijk onsterfelijke mot. Dus toen de mot me aanmoedigde om een ​​vakantie te boeken bij een reisbureau dat eigenlijk nergens te vinden was, leek dat om een ​​of andere vreemde reden logisch.”

“Ik snap het. En, hebt u het gevonden?”

“Wat?”

“Betekenis, natuurlijk, zingeving. Hebt u zingeving gevonden?”

“Ik dacht van wel.”

“Dus, wat is het?”

“Daar ben ik niet zeker van.”

“Meneer Hoover, de enige reden waarom u nu hier bent in redelijk comfortabele omstandigheden, is omdat uw verschijning in mijn slaapkamer twee interessante raadsels opriep waarop ik de antwoorden graag wil achterhalen: hoe bent u daar gekomen en waarom. Het eerste raadsel, wat u bevredigend hebt beantwoord, is voor mij echter verreweg het minst interessante, wat mijn vurige wens tot opheldering van het tweede meteen duidelijk maakt. Mag ik u daarom dringend verzoeken om snel duidelijke antwoorden te geven, of wilt u liever nog wat meer tijd doorbrengen in uw meest recente woonvertrekken om erover na te denken?”

Zweetdruppels verschenen op Andy’s voorhoofd bij alleen het idee al dat hij meer tijd alleen met zijn gedachten zou moeten doorbrengen. De woorden verlieten zijn mond voordat zijn hersenen de kans hadden om ze zelfs maar te vormen.

“Het spijt me Majesteit. Eerst dacht ik dat het eten was, maar toen overtuigde de Koningin mij ervan dat het seks was. Maar nu heb ik het gevoel dat ik niets meer zeker weet.”

Tranen welden op achter Andy’s oogballen en zijn maag voelde alsof die in een Keltische knoop was getrokken. Zijn wanhoop ging niet onopgemerkt aan de koning voorbij.

“Kom, kom, rustig maar meneer Hoover, dat is allemaal niet nodig.” Hij klopte Andy op de rug en spoorde hem aan een slokje brandy te nemen. Vervolgens sloeg hij zijn ene been over het andere, warmde zijn cognacglas met beide handen op en nam de ontspannen houding aan van iemand die op het punt staat een verhaal te vertellen.

“Laat mij u een verhaal vertellen. Mensen volgen, bewust of onbewust, altijd de wil van hun leiders, of ze dat nu willen of niet. In Muladhara’s filosofie draait het bestaan om voedsel, begint als voedsel, eet voedsel en keert uiteindelijk weer terug naar voedsel. Daarom maakt hij voedsel de hoogste godheid, die door iedereen in zijn koninkrijk aanbeden moet worden. Maar ondanks dat voedsel voor hem persoonlijk de hoogste betekenis van het leven vertegenwoordigt, wil dat niet automatisch zeggen dat anderen noodzakelijkerwijs dezelfde mening delen.

“Evenzo draait in Svadhisthana’s filosofie alles om seks, begint met seks, wordt seks en keert uiteindelijk terug naar seks. Daarom maakt zij seks tot de hoogste godheid, die door iedereen in haar koninkrijk aanbeden moet worden. Maar ondanks dat seks voor haar persoonlijk de hoogste betekenis van het leven vertegenwoordigt, wil dat niet automatisch zeggen dat anderen noodzakelijkerwijs dezelfde mening delen.

“In tegenstelling tot hen heb ik mijn filosofie voor mezelf gehouden. Want, ziet u, in mijn filosofie draait alles om macht, begint met macht, wordt macht en keert uiteindelijk terug naar macht. Met macht komt onvermijdelijk ook rijkdom, wat handig kan zijn maar voor mij persoonlijk geen betekenis heeft. Dus macht is mijn hoogste godheid, maar hoe minder mensen zich ermee bezighouden, hoe beter het voor mij is. Begrijpt u wel?”

Andy’s verbaasde gezicht maakte een mondeling antwoord overbodig, maar de koning was niet in het minst geïrriteerd. Nadat hij de brandy met zijn handen had opgewarmd, verdween er een slok in zijn keel voordat hij vrolijk verderging.

“Hoewel voedsel en seks voorwaarden zijn voor het voortbestaan ​​van het leven, zal het zonder adequaat bestuur eindigen voordat het überhaupt begonnen is. Ziet u, meneer Hoover, als iedereen alleen maar zou eten, zouden we als soort al snel uitsterven en als iedereen alleen maar seks zou hebben, zou precies hetzelfde gebeuren. Daarmee wordt duidelijk dat als iedereen alleen maar bezig zou zijn met waar hun leiders bezig mee zijn, er binnenkort niemand meer over is om over te heersen of om van alle genoegens te genieten die de wereld te bieden heeft. Ja, het lijkt erop dat u een vraag heeft?”

Het vraagteken boven Andy’s hoofd spatte uiteen als een zeepbel.

“Nou, eh, ja Majesteit. Eerder zei u dat mensen altijd hun leiders volgen, toch?”

“Dat klopt.”

“Hoe kunt u dan voorkomen dat ze zich met macht bezighouden, als dat uw openlijke en dus publieke godheid is?”

“Aha, u heeft een talent voor luisteren, meneer Hoover. Hoewel ik dat waardeer, verzoek ik u toch om beter op te letten als ik spreek. Want ik heb ook gezegd dat ik mijn filosofie voor mezelf houd, wat betekent dat mijn private godheid verborgen is in plaats van publiek. Mijn volk gelooft dat mijn filosofie bestaat uit rechtvaardigheid, eerlijkheid en broederschap, omdat ik in het openbaar verkondig dat die waarden de hoeksteen van onze samenleving zijn. Maar in het geheim ben ik denk ik een beetje een tiran in de zin dat ik niet graag word verteld wat ik moet doen, daarom heb ik absolute macht nodig zodat ik anderen kan vertellen wat zij moeten doen. Rijkdom, een soort onvermijdelijke nageboorte van macht, interesseert mij persoonlijk vrij weinig.

“Maar hoezeer rechtvaardigheid, eerlijkheid en broederschap ook openlijk geprezen en aanbeden mogen worden in dit koninkrijk, lijkt rijkdom voor de meeste mensen een veel hogere en wenselijker godheid te zijn want ze doen er alles aan om het te verkrijgen – met alle legale en illegale middelen die ze kunnen bedenken. Daarom is het voor mij belangrijk om ze genoeg middelen te verschaffen om hun verlangens te bevredigen, maar niet zo veel dat ze zelf gaan nadenken en onze overheidsinstellingen in twijfel gaan trekken, die van nature uiteraard volkomen zinloos zijn. Zolang de meesten goed gekleed en gevoed zijn, zal niemand de knuppel in het hoenderhok willen gooien.”

Een koekoeksklok gaf vijf koekoeks, maar Andy wist niet of dat vroeg in de ochtend of laat in de middag betekende. Hij voelde zich duizelig worden en was blij dat hij zat. Toen kwam er een gedachte op.

“Majesteit, als macht uw voornaamste doel en godheid is, waarom besteedt u dan zoveel tijd aan iemand die zo onbeduidend is als ik?”

“Ik vroeg me al af hoe lang het zou duren voordat die vraag zou opkomen,” antwoordde de Koning terwijl er een korte twinkeling in de hoek van zijn ogen verscheen. “En mijn antwoord bestaat uit twee delen.”

“Om te beginnen is kennis macht en elke onverwachte ontmoeting of situatie biedt een kans om iets te leren wat ik nog niet wist, waardoor mijn kennis en vervolgens mijn macht toenemen. Uw onverklaarbare verschijning in mijn bed was een onverwachte situatie als er ooit een was. Dat gaf me de kans om te zien welke van mijn beveiligingsadviseurs hun werk hadden gedaan en welke klamme handen kregen door uw plotselinge materialisatie. Bovendien, als er daadwerkelijke gaten in de beveiligingssystemen van het paleis waren geweest, moest ik daar natuurlijk van op de hoogte zijn. Bovendien, door uw motivaties te leren kennen om op deze reis te gaan, krijg ik inzicht in uw psyche, wat een onschatbare bron van kennis is voor elke tiran.”

Andy voelde zich alsof hij betrapt was op spieken tijdens een examen en staarde naar zijn voeten. Toen vroeg hij schoorvoetend:

“En wat is het tweede deel?”

“Ik wil u een baan aanbieden.”

Behalve zijn ogen, die in een fractie van een seconde omhoog draaiden om de koning aan te kijken, bleef de rest van Andy stil als een beeld.

"Wat?"

"Pardon?"

Andy’s ogen draaiden snel naar beneden zodat ze weer een eenheid vormden met de rest van hem.

“Sorry, Majesteit. Ik bedoelde: Wat, Majesteit?”

“Ja, meneer Hoover. U zoekt naar betekenis in uw leven en ik ben zo genereus om u die te geven. Ik bied u een baan aan die helemaal bij u past. Ons Museum voor Schone Kunsten herbergt enkele van de mooiste kunstschatten in het koninkrijk en, niet verrassend, vertegenwoordigen een grote hoeveelheid rijkdom. Het spreekt voor zich dat veel individuen en groepen er geen bezwaar tegen zouden hebben om ze op illegale wijze in bezit te krijgen. Maar dat zou echter botsen met rechtvaardigheid en eerlijkheid, twee van de drie pijlers van onze samenleving. Daarom is het in mijn belang, en dat van het koninkrijk, om ervoor te zorgen dat die schatten veilig in het museum blijven.”

Met een triomfantelijke blik keek de koning Andy vol verwachting aan, een blik die snel veranderde in lichte teleurstelling toen er geen reactie kwam.

“Zoals u inmiddels waarschijnlijk begrijpt,” vervolgde de koning, “is betekenis te vinden wanneer men zich bezighoudt met voor een persoon zinvolle activiteiten. Aangezien IT duidelijk een talent van u is, zal uw taak zijn om een ​​eersteklas beveiligingssysteem voor ons Museum voor Schone Kunsten te ontwerpen, ontwikkelen, bouwen en onderhouden. Uiteraard zult u dit voornamelijk zelf moeten doen, want ik kan het volk niet laten omgaan met iemand die in de gevangenis zou moeten zitten omdat hij in het bed van de koning is gevonden. Niettemin zult u alle ultramoderne gereedschappen, gadgets, snufjes en geld tot uw beschikking hebben om uw werk goed te doen, en u zult regelmatig aan mij rapporteren. Nou, wat zegt u, meneer Hoover? Klaar om die betekenis te vinden waar u naar verlangt?”

Flashbacks van Phil en ABN Zwambro drongen Andy’s geest binnen bij het vooruitzicht het aanbod van de koning te accepteren.

“En wat als ik weiger, Majesteit?”

“Ik geloof heilig in vrije keuze, meneer Hoover. Als u mijn aanbod voor een baan weigert, wordt u teruggeleid naar uw meest recente verblijfplaats, waar u met de luizen kunt converseren tot u stopt met ademen.”

“Dat is nauwelijks een keuze,” pruilde Andy.

“Ah, daar ben ik het hartstochtelijk mee oneens, meneer Hoover! Het is wel degelijk een keuze en niemand anders dan u mag die maken. Het lijkt misschien geen keuze voor u, omdat u rigide gedachten heeft over de uitkomsten van beide opties en daarom wordt u bang. Maar, zeg ik u, beide opties herbergen kansen die u zich momenteel helemaal niet kunt voorstellen omdat u de luxe mist van een glazen bol die de toekomst kan voorspellen. Nu, meneer Hoover, maak uw keuze!”

Wat zal Andy kiezen? Ontdek het in het vijfde deel van De Zeven Koninkrijken.

Vrolijke groetjes,
Erik Stout