Je eigen unieke, talenten vinden, gewoon omdat je daar werkelijk vrolijk van wordt.

Hoi, mijn naam is Erik Stout en met ’t Vrolijk Equilibrium hoop ik kennis, ervaringen, bewustzijn en inspiratie te delen en op te doen, teneinde balans en levensplezier te vinden.

Een aanzienlijk deel van mijn leven werd al slaapwandelend doorgebracht, waardoor er van balans weinig sprake was. Al dacht ik daar zelf anders over, want reeds vanaf ongeveer mijn 18e leefde een stellige overtuiging dat de wereld wel bekend was en niets menselijks meer vreemd. Mijn ego ontwikkelde zich tot een onneembaar fort zonder in te zien dat het een zelfgemaakte gevangenis werd.

Als kind echter was ik een blij mannetje, en die blije ondertoon is sluimerend altijd aanwezig gebleven. Mede daardoor was het mogelijk om tot introspectie over te gaan toen het op een bepaald moment leek alsof alle grond onder mijn voeten wegzakte in een oneindig ravijn. Dat markeerde het begin van een reis waarin de magie van het leven steeds voller wordt ontdekt en ervaren; een reis die tot op de dag van vandaag voortduurt. Geen makkelijke reis, maar wel de enige die mijns inziens de moeite waard is.

Inmiddels ga ik als zwemmende, drummende, fysiotherapieënde, dansende, masserende, acterende, docerende, lezende, schrijvende, verhalen vertellende, reizende, tai chiënde, en immer lerende levensstudent, door het leven. Waar mogelijk deel ik kennis en ervaringen van al deze kunsten en vaardigheden middels verhalen op deze site, en hopelijk spoedig ook via andere (digitale) wegen.

In het kader van ervaringsuitwisseling en ter inspiratie, beschrijf ik hieronder nog wat gedetailleerder welke stappen zijn gezet in mijn reis naar introspectie. Dank voor je bezoek en belangstelling, en voel je vrij om contact op te nemen met al je vragen, opmerkingen, ideeën, of andere feedback.

Vrolijke groetjes,
Erik

De reis naar introspectie en het ontdekken van mijn unieke talenten begon in 2006…

Tot aan en voorbij die ommekeer had ik mezelf vastgeklonken aan de overtuiging dat ik rijk en beroemd drummer zou worden. De oplettende lezer merkt meteen het verschil op tussen een wens tot professioneel musiceren en mijn verlangen, wat vooral gebaseerd was op een diepgewortelde angst dat ik niet voor mezelf kon zorgen. Het idee van rijkdom gaf een vals gevoel van veiligheid, dus werkte de overtuiging als houvast en troost. Tijdens mijn actieve jaren in de muziek mocht ik met veel fantastische artiesten en bands toeren en opnemen en heb geweldig mooie herinneringen opgedaan, maar de roem en rijkdom bleven uit. Terugkijkend was dat maar beter ook.

Met het uitdoven van de muzikale droom en het reeds opgestarte zelfonderzoek ontstond ruimte voor nieuwe wegen. Van mijn ex kreeg ik een workshop Nuad Bo Rarn (Thaise stijl) Yoga Massage. Dat werd een transformerende ervaring, want niet alleen vond ik het magisch om te leren masseren, maar iedereen die ik als oefenmodel had gevraagd wilde terugkomen! Toen werd opeens duidelijk dat ik iets in de vingers had waar ik niet slechts zelf energie van kreeg, maar waar ik anderen ook een plezier mee kon doen. Vandaar mijn wens om daar verder in te ontwikkelen.

Dat leidde bijna als vanzelf naar de opleiding tot fysiotherapeut. Als nogal recalcitrante jongeling was studeren na de middelbare school geen optie, maar op mijn 38ste was er genoeg rust, openheid en nieuwsgierigheid om met de studie van start te gaan. De anatomie en fysiologie lessen werden een fascinerende reis door het menselijk lichaam en mijn klasgenoten waren fantastische spiegels waardoor de drie klassikale jaren voelden als wekelijkse groepstherapie sessies. De vier jaar vlogen werkelijk voorbij.

Aangezien fysiologie en psychologie als twee kanten van dezelfde medaille niet los van elkaar staan, dook ik na de fysio-opleiding fanatiek in literatuur met betrekking tot menselijk denken en gedrag. Wat een onuitputtelijke schatkist opende zich daar, die leidde van geschiedenis tot kunst, van mythologie tot sprookjes en folklore, van religie tot psychoanalyse, van archeologie tot filosofie, van taalkunde tot cybernetica, van psychiatrie tot antropologie, van kosmologie tot kwantumfysica, en van natuurwetenschappen tot psycho-neuro-immuno-endocrinologie. Nu ik weet dat we nooit klaar kunnen zijn met leren, kan ik er veel meer van genieten en herbergt iedere nieuwe bladzijde de mogelijkheid tot dat heerlijke gevoel van zo’n grote gloeilamp die boven je hoofd aanspringt.

In fysiotherapie-land kon ik echter niet aarden. Daar waar ik tijdens de opleiding werd geprikkeld tot buiten de box denken en ontwikkelen, bood het werkveld mij niet veel anders dan het gevoel in een dwangbuis aan een lopende band te staan. Bovendien bungelden zaken als de status van de patiënt en het werkplezier van de fysiotherapeut onderaan de lijst van belangrijke dingen; belangrijkst was immers of de administratie richting de zorgverzekeraar op orde was. Het was de wereld op zijn kop.

Deze en nog veel meer door mijzelf benoemde ‘misstanden’ maakten werken binnen dat systeem voor mij onmogelijk, dus stapte ik daar uit en kwam terecht bij het toentertijd net opgestarte Massage Minds in Amstelveen. Dat werd een schitterend avontuur met prachtige klanten en collega’s. Door hen mocht ik wederom grote stappen maken in het zelfonderzoeksproces en het besef begon te dagen dat werkelijk elk menselijk contact, hoe kort of lang het ook duurt, om veel redenen altijd bijzonder is.

Dat gold ook voor mijn periode als docent anatomie & fysiologie aan de Samsara Yoga Docentenopleiding. Wederom een magisch avontuur waarin de dynamiek van het lesgeven en de interactie met de studenten en collega’s veel leerzame, inzichtelijke en prachtige momenten opleverden.

Mijn huwelijk strandde in 2020. Dat leidde ertoe dat ik op 45 jarige leeftijd voor het eerst in mijn eentje een huishouden moest gaan vormen. Hier had ik letterlijk doodsangst voor, want: Kon ik wel voor mezelf zorgen? Daarbij rolden alle stigma’s van de mislukte man van middelbare leeftijd in een sneue stacaravan als een lawine over mij heen. Toch was die stap nu juist datgene wat nodig was voor verdere groei en ontwikkeling.

De eerste twee weken durfde ik niet te gaan slapen zonder een hoorcollege van Alan Watts te laten afspelen op de mobiel. Tot er vanuit het niets opeens een keerpunt kwam en ik dramatisch met weidse gebaren tegen het universum zei: “Kom dan maar op! Als er demonen zijn gaan we die maar eens begroeten als oude vrienden.” En ja, ze kwamen, de demonen, maar ook kabouters, elfen, en feeën; ridders en krijgers; goden en godinnen, en nog veel meer beschermers die mij hielpen door een mega-moeilijke tijd heen te komen.

De ontspanning die met het wegvallen voor de angst van mijn eigen demonen ontstond, is met geen pen te beschrijven en zorgde voor een ongelofelijke boost in zelfvertrouwen. Dat leidde in 2023 tot de beslissing om alles in Nederland tijdelijk achter te laten voor een elf-maanden durende Tai Chi training in een traditionele Shaolin in China. Tegelijkertijd werd deze website gestart waarin reeds meer dan een jaar wekelijks verhalen worden gepubliceerd, ter inspiratie en vermaak voor een ieder die belangstelling heeft.